دانلود پروژه ها و تحقیق های دانشجویی

 

 دانلود پروژه مقاله تاریخچه رادیو و تلویزیون در word دارای 42 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد دانلود پروژه مقاله تاریخچه رادیو و تلویزیون در word   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود پروژه مقاله تاریخچه رادیو و تلویزیون در word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن دانلود پروژه مقاله تاریخچه رادیو و تلویزیون در word :

تاریخچه رادیو و تلویزیون

تاریخچه رادیو:
نخستین فرستنده بی سیم موج بلند تهران و شهرهای تبریز، مشهد، کرمان، باختران و خرمشهر در ساعت 3 بعد از ظهر روز ششم اردیبهشت ماه سال 1305 شروع بکار کرد.

فرستنده تهران 20 کیلو وات قدرت داشت و طول دکل آن 120 متر بود. یکسال پیش از تأسیس این ایستگاه فرستنده بمنظور تعلیم و تجهیز نیروی انسانی مورد نیاز در وزارت جنگ، «مدرسه بی سیم قشون کل» گشوده شد. با گسترش فعالیت ها و فراهم آمدن مقدمات ایجاد فرستنده های موج کوتاه، گروهی از کارکنان بی سیم نیز برای آموزش های تخصصی به فرانسه رفتند. در سال 1309 فرستنده موج کوتاه، امکان ارتباط بین برلین، پاریس، آنکارا و انگلیس را فراهم کرد. تا پیش از افتتاح رادیو، مردم ایران به برنامه های رادیو برلن و رادیو آنکارا گوش فرا می دادند. پس از شروع جنگ جهانی دوم رادیوی تبلیغاتی شوروی نیز به رادیوهای مذکور اضافه شد. بنگاه سخن پراکنی بریتانیا نیز از دی ماه 1319 برنامه زبان فارسی خود را شروع کرد.

به تدریج اندیشه ایجاد رادیو قوت گرفت. چرا که در آن روزها کشورهای جهان یکی پس از دیگری رادیوهای خود را به کار می انداختند. به دنبال تصویب اساسنامه سازمان پرورش افکار، با هدف کنترل و هدایت افکار عمومی (در دوازدهم دی ماه 1317) کمیسیون های شش گانه آن از جمله رادیو تشکیل شدند. کمیسیون رادیو در بهمن ماه 1317 سفارش ساخت دو دستگاه فرستنده موج کوتاه به قدرت 2 و 20 کیلو وات را به کمپانی استاندارد انگلیس صادر کرد. همزمان با سفارش

خرید دو دستگاه فرستنده موج کوتاه، وزارت پست و تلگراف دستور داد تا عمارت مخصوصی برای استودیوی رادیو تهران که ضمناً مرکز مخابرات تلگرافی و تلفنی بی سیم نیز باشد در داخل شهر ساخته شود. اشغال ایران توسط متفقین، ساخت این استودیو را که قرار بود یک شرکت آلمانی به نام هوختین انجام دهد، غیر ممکن ساخت. از طرف دیگر چون مقرر شده بود راه اندازی رادیو به فوریت آغاز شود یکی از اتاقهای عمارت مرکز فرستنده بی سیم پهلوی تبدیل به استودیوی کوچکی شد که تا بنای ساختمان استودیو به طور موقت از آن استفاده شود و موقع جنگ جهانی دوم تحویل دستگاه های فرستنده موج کوتاه را به تاخیر

انداخت. لذا وزارت پست و تلگراف و تلفن برای تأمین منظور فوق یک دستگاه فرستنده تلگرافی و تلفنی موج کوتاه را به قدرت 2 کیلو وات، تا تحویل و نصب دو دستگاه فوق برای رادیو به کار گرفت. این فرستنده هر چند جهت کار تلگرافی و تلفنی بی سیم پهلوی خریداری شده بود ولی مشخصات آن طوری طراحی شده بود که می توانست مورد استفاده رادیو نیز واقع گردد. کار نصب و راه اندازی این فرستنده در اواخر سال 1318 صورت گرفت. پس از نصب دستگاه فرستنده و آماده سازی یک استودیوی موقت در عمارت بی سیم پهلوی، سرانجام رادیو تهران در چهارم اردیبهشت ماه 1319 افتتاح گردید.

1ـ سازمان و تشکیلات
1ـ1ـ رادیو
پس از پایان جنگ، به تدریج امکان تجهیز رادیو و خرید و دریافت وسایل فراهم شد و سرانجام سال 1327 نخستین استودیوی رادیویی یا اداره انتشارات و تبلیغات واقع در میدان ارک ساخته شد. در سال 1330 استودیوی دیگری نیز ساخته شد. ولی جز آنکه پخش اخبار و برخی از برنامه ها به این استودیو منتقل شود، تحول دیگری در رادیو به وجود نیامد.

بعد از روی کار آمدن دولت مصدق و کودتای 28 مرداد، رادیو دچار تحولات اساسی دیگری گردید. در سال 1336 ایستگاه 100 کیلو واتی رادیو در آن به نام «رادیو ایران» خوانده شد و فرستنده قدیمی مأمور پخش برنامه های جداگانه ای گردید و «رادیو تهران» نام گرفت. گسترش شبکه رادیویی کشور از سال 1348 بر عهده وزارت پست و تلگراف و تلفن نهاده شد و در سال 1350، پس از ادغام رادیو و تلویزیون، این مهم در شمار مسؤولیت های سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران درآمد. از این تاریخ به بعد فرستنده های 250 و 350 کیلو واتی موج کوتاه کمال آباد تهران و فرستنده 200 کیلوواتی موج متوسط دشت قراین مورد بهره برداری قرار گرفتند.

طی سالهای 53ـ52 فرستنده های بم، مریوان، اردبیل، بناب، بندرلنگه، جیرفت، سیرجان و تایباد به شبکه رادیویی کشور پیوست. تعداد فرستنده های رادیویی در سراسر ایران به 68 رسید و قدرت مجموع آنها از 7530 کیلو وات گذشت.

رادیو در ابتدا به عنوان ابزاری که موسیقی پخش می‏کند، در ذهنیت جامعه ما جای گرفت. نگاهی به فهرست برنامه های رادیو در آغاز نشان می‏دهد که موسیقی بخش عمده ای را تشکیل می داد و اخبار و گفتار در مرتبه های بعدی جای داشتند. گفتارها شامل تاریخ و جغرافیای ایران، کشاورزی، خانه داری، بهداشتی و مانند آنها بود و هدف خاصی را دنبال نمی کردند. این روند برنامه ها تا سال 1330 ادامه داشت. از سال 1332 به منظور زمینه سازی برای تغییرات مورد نظر رژیم، رادیو زمینه اصلاحات اراضی را فراهم می کرد. در سال 1339 رادیو بیست و چهار ساعته شد و ساعتهای پخش محلی گسترش یافت. در نیمه اول دهه 40 برنامه دوم رادیو و سال 1346 برنامه سوم تهران و فرستنده اف. ام (FM) به مجموع برنامه های رادیویی افزوده شدند.

 

1ـ2ـ تاریخچه تلویزیون
مجلس شورای ملی در تیرماه 1337 ماده ای با چهار تبصره را به تصویب رساند که بر اساس آن به دولت اجازه داده می شد یک فرستنده تلویزیون و کلیه ابزار فنی آن را به تشخیص وزارت پست وتلگراف و تلفن در تهران به کار اندازد و تا پنج سال نیز از پرداخت مالیات معاف باشد.

البته لازم بود که کلیه برنامه های این فرستنده تابع تعهدات اداره کل انتشارات باشد. با چنین امکاناتی نخستین فرستنده ایران در ساعت 5 بعد از ظهر روز جمعه یازدهم مهرماه 1337 اولین برنامه خود را پخش کرد. این فرستنده که «تلویزیون ایران» نامیده می شد، در ابتدا هر روز از 6 بعد از ظهر تا ساعت 10 شب برنامه داشت. تلویزیون ایران به صورت یک بخش کاملاً خصوصی اداره می شد و متکی به درآمد خود از آگهی‏های تجاری و تبلیغات بود.

پس از یکسال فعالیت این سازمان برنامه های روزانه خود را در تهران به پنج ساعت افزایش داد و پس از سه سال در سال 1340، فرستنده دیگری در آبادان و یک فرستنده تقویتی هم در اهواز تأسیس کرد.

فعالیت تلویزیون در تهیه و پخش یک سلسله برنامه های سرگرم کننده خلاصه می شد. گردانندگان این مؤسسه در توجیه کار خود می گفتند که چون تلویزیون ایران جز آگهی منبع دیگری برای درآمد ندارد، ناچار است برای جلب تماشاگران بیشتر و جذب آگهی افزون تر دست به تولید برنامه های سبک و عامه پسند تر بزند. رونق کار تلویزیون ایران و شناسایی این رسانه به عنوان ابزار نشر فرهنگ و تبلیغات دولت ایران را به فکر جدی تأسیس یک مؤسسه تلویزیونی انداخت. بنابراین در سال 1343 یک گروه فرانسوی از سوی سازمان برنامه و بودجه مأمور بررسی و طراحی یک مرکز تلویزیونی شد. سرانجام پس از تصویب طرح ایجاد

تلویزیون ملی ایران، یک دستگاه کوچک به وجود آمد و با امکاناتی ساده، پخش برنامه های آزمایشی را در سال 1345 آغاز کرد. امکانات فنی تلویزیون در آن زمان به یک استودیو، سه دوربین و دو دستگاه ضبط مغناطیسی و ساختمان کوچکی در مدت سه ماه آماده شده بود، محدود می شد. از آنجا که فرستنده تلویزیون ایران با سیستم 525 خطی آمریکایی کار می کرد و تلویزیون ملی ایران 625 خطی اروپایی بود، تلویزیون ملی با نصب فرستنده دو کیلو واتی با سیستم 525

خطی بر بالای ساختمان هتل هیلتون امکان استفاده از این شبکه را برای همه دارندگان تلویزیون با سیستم های مختلف امکان پذیر کرد. پس ازمدتی کمتر از دو سال، در هفدهم مرداد ماه 1347، نخستین مرکز شهرستانی تلویزیون در ارومیه گشایش یافت و چند ماه بعد مرکز تلویزیون بندر عباس شروع به کار کرد. فعالیت مراکز تلویزیونی به تدریج یکی پس از دیگری آغاز گشت که از میان آنها می‏توان به مراکز شیراز، کرمانشاه، تبریز، زاهدان، خراسان، کرمان، سنندج و

اصفهان اشاره کرد. به دنبال گسترش امکانات فنی، نصب و راه اندازی مرکز مخابرات ماهواره ای اسد آباد همدان در سال 1348، تبادل برنامه های تلویزیونی را با ایستگاه های خارجی میسر ساخت.

پس از چندی دولت، تلویزیون ایران را از ثابت پاسال خریداری کرد و با پیوستن تلویزیون ایران به تلویزیون ملی، پخش دو برنامه تلویزیونی از دو کانال مختلف ادامه یافت. برنامه های جاری تلویزیون ملی «برنامه اول» نام گرفت. و برنامه هایی که از تلویزیون ایران سابق پخش می شد، «برنامه دوم» نامیده شد. برنامه دوم با

برد کمتر، و محتوایی به ظاهر پخته تر، رو به سوی اقلیت هایی چون روشنفکران و دانشجویان داشت و تماشاگران برنامه اول را اکثریت مردم تشکیل می دادند.
اما به غیر از برنامه اول و دوم، دو کانال دیگر نیز فعالیت داشتند. نخست شبکه آموزشی که از مهر ماه 1355 کارش را زیر نظر وزارت آموزش و پرورش آغاز کرد و آموزش تخصصی جوانان دوره های ابتدایی و متوسطه را بر عهده داشت و کانال دیگر تلویزیون بین المللی بود که تمام برنامه هایش را به زبان انگلیسی پخش می کرد. این فرستنده تلویزیونی به همراه یک فرستنده رادیویی که برنامه بین المللی خوانده می شد، کار ارایه اطلاعات و اخبار و همچنین فراهم آوردن برنامه های سرگرم کننده برای آمریکائیان مقیم ایران را انجام می داد.

تا سال 1355 طبق برآورد اداره آمار تلویزیون، 93 درصد مناطق شهری و 45 درصد مناطق روستایی ایران زیر پوشش برنامه های تلویزیونی قرارگرفته بود. بخش برنامه های تلویزیون به صورت رنگی از همین سال شروع شد. بیش از آن چند برنامه رنگی به صورت آزمایشی در سال 1350 پخش شده بود. چندی پس از ادغام رادیو و تلویزیون، سازمان برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده اش، قرار دادهایی با مؤسسه آمریکایی آرتوردی تیل (A. D. L) منعقد کرد و

مسئولین سازمان از سال 1353 عملاً به بررسی و تحقیقات لازم دست زدند. پس از مطالعه طرز کار و روشهای موجود در سازمان های مشابه در نقاط مختلف جهان، نتایج تحقیقات طی سمینارهای متعدد، مجدداً مورد بررسی قرار گرفت و خطوط اصلی فعالیت های سازمان برای ده سال بعد طراحی شد. طی سال های 55 و 56 پس از تصویب ساخت کلی، مسئولین سازمان به طراحی زیر نظامهای اداری، مالی، برنامه های حقوقی و دستمزد و مشابه آن پرداختند و شبکه های اول و دوم رادیو و تلویزیون به اضافه رادیو و تلویزیون بین المللی ایجاد شدند. این ساخت و نظامهای مربوط به آن تابه ثمر رسیدن انقلاب اسلامی ایران ادامه داشت.

پس از انقلاب اسلامی، مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مصوب همه پرسی آذر ماه 1358 درباره نقش و جایگاه صدا سیما چنین بیان می دارد که : وسایل ارتباط جمعی (رادیو ـ تلویزیون) بایستی در جهت روند تکامل انقلاب اسلامی در خدمت اشاعه خدمت اسلامی قرار گیرد و در این زمینه از برخورد سالم و اندیشه های متفاوت بهره جوید و از اشاعه و ترویج خصلتهای تخریبی و ضد اسلامی جداً پرهیز کند. پیروی از اصول چنین قانونی که آزادی و کرامت ابنای بشر را سرلوحه اهداف خود دانسته و راه رشد و تکامل انسان را می گشاید بر عهده همگان است و لازم است که امت مسلمان با انتخاب مسئولین کاردان و مؤمن و نظارت مستمر بر کار آنان به طور فعالانه در ساختن جامعه اسلامی مشارکت جویند، به امید این که در بنای جامعه نمونه اسلامی (اسوه) که بتواند الگو و شهیدی بر همگی مردم جهان باشد موفق گردد.»

همچنین اصول چهل و چهار (مالکیت)، شصت و نه (نقش اطلاع رسانی)، یکصد و ده (انتصاب رئیس سازمان صدا و سیما) و یکصد و هفتاد و پنج (مدیریت و نظارت) بر سازمان مشخص شده است.

برابر (ماده 175) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مصوب سال 1358، سازمان صدا سیما زیر نظر قوای سه گانه بصورت یک شورای سرپرستی اداره می شد، اما در سال 1368 و بر پایه بازنگری قانون اساسی، نصب و عزل رئیس سازمان یاد شده با مقام رهبری است و شورایی مرکب از نمایندگان رئیس جمهور و رئیس قوه قضاییه و مجلس شورای اسلامی (هر کدام دو نفر) نظارت بر این سازمان را خواهند داشت.

در اجرای اصل یاد شده (قبل از بازنگری ـ مصوب 1358) قانون خط مشی کلی و اصول برنامه های سازمان، قانون اداره سازمان صدا و سیما و اساسنامه آن مورد تصویب مجلس شورای اسلامی واقع شدند. بدین ترتیب شکل گیری سازمان صدا و سیما و نحوه اداره و امور اجرایی آن بر اساس قوانین ومقررات موضوعه به شرح زیر است:

1ـ اصل 175 قانون اساسی
2ـ قانون اداره سازمان صدا و سیما مصوب 1359 مجلس شورای اسلامی
3ـ قانون خط مشی کلی و اصول برنامه های سازمان مصوب 1361 مجلس شورای اسلامی
4ـ اساسنامه سازمان صدا و سیما مصوب مجلس شورای اسلامی سال 1362

در ضمن بر اساس ماده 138 قانون محاسبات عمومی کشور، صدا و سیما از نظر مشمول قانونی در حکم شرکت دولتی محسوب می‏گردد .*
* صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با رعایت قانون اداره صدا وسیمای جمهوری اسلامی ایران مصوب 8/10/1359 مجلس شورای اسلامی از نظر مشمول این قانون در حکم شرکت دولتی محسوب می‏گردد.

5ـ مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص نحوه اجرای اصل 175 قانون اساسی در بخش نظارت
ساختار وظایف و تشکیلات سازمان

سازمان صدا و سیما از نظر تشکیلاتی در برگیرنده سه بخش اصلی زیر است:
الف ـ حوزه ریاست شامل ریاست، قائم مقام سازمان، پشتیبانی مدیریت (برنامه ریزی، طراحی سیستم کامپیوتر، ارزیابی، دفاتر شرکتهای وابسته و بازرسی)، بخش تحقیقات و سنجش برنامه ای، بخش روابط بین الملل، بخش روابط عمومی، بخش حراست، بخش موسیقی و بخش مجلس و امور شهرستانها.
ب ـ حوزه پشتیبانی شامل امور مالی و اداری، طرح و توسعه فنی، بخش فنی و بهره برداری، بخش آموزش، بخش امورکالا و بخش هماهنگی آرشیوها و کتابخانه ها.

ج ـ حوزه اجرایی شامل معاونت سیما، معاونت صدا، معاونت امور سیاسی (واحد مرکزی خبر)، معاونت برنامه های برون مرزی و مراکز رادیو و تلویزیونی استانی و محلی.
در حال حاضر حدود سیزده هزار نفر کارمند در سراسر ایران مشغول انجام وظیفه در صدا و سیما هستند و با توجه به فرهنگها، زبان و گویش های گوناگون در سراسر ایران، علاوه بر برنامه های زبان رسمی کشور، به تولید برنامه هایی به زبان عربی، آذری و برخی گویش های دیگر محلی می‏پردازند و از شبکه های استانی و نیز از طریق ماهواره در نقاط مختلف دنیا پخش می‏کنند.
– سازمان صدا و سیما 16 دفتر نمایندگی خارج از کشور به شرح ذیل دارد که مشغول فعالیت هستند.
1- دوشنبه ( تاجیکستان ).

2- دمشق ( سوریه ).
3- منطقه نفتاد ( شامل آمریکا ، کانادا ، کوبا و مکزیک ) به مرکزیت نیویورک.
4- کابل ( افغانستان ).
5- آنکارا ( ترکیه ).
6- بغداد ( عراق ) .

7- باکو ( آذربایجان).
8- سارایوو ( بوسنی ).
9- لندن ( انگلیس ).

10- پاریس ( فرانسه).
11- برلین ( آلمان ).
12- دهلی نو ( هند).
13- بیروت ( لبنان).
14- کوآلالامپور ( مالزی).
15- اسلام آباد ( پاکستان).

16 – کشورهای مستقل مشترک المنافع به مرکزیت مسکو.
اساسنامه سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
در اجرای اصل یکصد و هفتاد و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و سایر اصول قانون اساسی که به رسانه‏های گروهی (رادیو و تلویزیون) اشاره دارد و همچنین قانون اداره صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مصوب هشتم دی ماه 1359 مجلس شورای اسلامی اساسنامه سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که در این اساسنامه اختصاراً «سازمان» نامیده می‏شود به شرح زیر می‏باشد.
کلیات

ماده 1ـ سازمان به موجب قانون اداره صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران سازمانی است مستقل و زیر نظر مشترک قوای سه گانه کشور که بر طبق قانون اداره صدا و سیمای جمهوری اسلامی، قانون خط مشی و مفاد این اساسنامه اداره می‏شود.

ماده 2ـ سازمان و واحدهای تابعه و مؤسسات اداری وابسته به آن از لحاظ اداری و مالی و استخدامی تابع قانون اداره صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و مقررات این اساسنامه می‏باشند، لیکن شرکت های متعلق یا وابسته به سازمان تابع اساسنامه های مربوط (که به تصویب شورای سرپرستی می‏رسد) خواهند بود و در مواردی که اساسنامه های مربوط مسکوت باشد طبق قانون تجارت عمل خواهد شد.

ماده 3ـ هر یک از اعضا شورای سرپرستی در انجام وظایف محوله منعکس کننده نظرات قوه مربوطه می‏باشد.
ماده 4ـ نظرات قوای سه گانه کشور در رابطه با سازمان منحصراً از طریق نمایندگان مربوطه در شورای سرپرستی اعمال خواهد شد.
ماده 5ـ نظرات قوه مقننه از طریق رئیس مجلس و نظرات قوه مجریه از طریق رئیس جمهور و نظرات قوه قضاییه از طریق رئیس دیوانعالی کشور به شورای سرپرستی منتقل خواهد شد.

ماده 6ـ مرکز اصلی سازمان در تهران است و سازمان می‏تواند با تصویب شورای سرپرستی در هر منطقه از کشور با توجه به اولویت های فرهنگی، سیاسی و جغرافیایی مبادرت به ایجاد مراکز رادیویی و تلویزیونی کند و یا در خارج از کشور با رعایت موازین سیاست خارجی کشور دفاتر نمایندگی ایجاد نماید.
ماده 7ـ تأسیس فرستنده و پخش برنامه های رادیویی و تلویزیونی در هرنقطه کشور در انحصار این سازمان بوده و چنانچه اشخاص حقیقی یا حقوقی اقدام به تأسیس یا بهره برداری از چنین رسانه‏هایی کنند از ادامه کار آنان جلوگیری به عمل آمده و تحت تعقیب قانونی قرار خواهند گرفت.

ماده 8ـ دارایی سازمان عبارتست از کلیه حقوق و دارایی های «سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران سابق» اعم از امتیازات، اموال منقول و غیر منقول، سهام و سرمایه ها در شرکت های دولتی و غیر دولتی مطالبات وجوه نقدی و سپرده ها در شرکت های دولتی و غیر دولتی مطالبات وجوه نقدی و سپرده ها و تأسیسات و نظایر آن سازمان همچنین جانشین قانونی «سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران سابق» در کلیه حقوق و تعهدات آن می‏باشند.
هدف ها و وظایف و اختیارات

ماده 9ـ هدف اصلی سازمان به عنوان یک دانشگاه عمومی نشر فرهنگ اسلامی ایجاد محیط مساعد برای تزکیه و تعلیم انسان و رشد فضایل اخلاقی و شتاب بخشیدن به حرکت تکاملی انقلاب اسلامی در سراسر جهان می‏باشد. این هدف ها در چارچوب برنامه های ارشادی، آموزشی، خبری و تفریحی تأمین می‏گردد. مشروح هدف ها و برنامه های سازمان در زمینه های گوناگون در خط مشی و اصول برنامه های سازمان مصوب مجلس شورای اسلامی ذکر شده است.
ماده 10ـ به منظور بهره برداری بیشتر از امکانات موجود سازمان و شناسایی و جذب استعدادهای هنری موجود جامعه سازمان می‏تواند با هماهنگی وزارت ارشاد اسلامی به تشکیل واحدها و گروه های فرهنگی، هنری، تحقیقاتی و نیز تأسیس سالن های نمایش و ایجاد نمایشگاه ها اقدام کند.

ماده 11ـ سازمان باید از طریق تولید برنامه های مفید رادیو تلویزیونی و عرضه آن در سطح جهانی گسترش مبادلات و ارتباطات بین المللی با رعایت موازین اسلامی اقدام نماید.

ماده 12ـ به منظور تأمین نیروی انسانی مورد نیاز در رشته های هنری و تخصص های فنی سازمان موظف است به تکمیل و گسترش دانشکده صدا و سیمای جمهوری اسلامی در حد نیاز بپردازد.

ماده 13ـ سازمان میتواند آن رشته از فعالیت های خود را که مقتضی بداند به صورت شرکت اداره کند یا در شرکت های دیگر دولتی یا غیر دولتی که موضوع آن در زمینه فعالیت های سازمان است سرمایه گذاری و مشارکت کند.
ارکان سازمان

ماده 14ـ سازمان دارای ارکان زیر است:
1ـ شورای سرپرستی
2ـ مدیر عامل

ماده 15ـ نحوه انتخاب اعضای شورای سرپرستی و چگونگی رسمیت یافتن جلسات و اعتبار مصوبات شورای سرپرستی برابر قانون اداره صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران می‏باشد.

تبصره 1ـ اعضای اصلی شورای سرپرستی به استثنای شغل نمایندگی مجلس شورای اسلامی برای نماینده قوه مقننه حق داشتن شغل دیگری را ندارند.
تبصره 2ـ شورای سرپرستی موظف است در اولین نشست یکی از اعضا را به مدت 6 ماه به عنوان دبیر شورا انتخاب نماید. کلیه مکاتبات شورا به امضای دبیر خواهد بود و تجدید انتخاب بلامانع است.

تبصره 3ـ جلسات شورای سرپرستی هر هفته حداقل دو بار تشکیل می‏شود و در صورت لزوم جلسات فوق العاده تشکیل خواهد شد.
تبصره 4ـ اعضای علی البدل شورای سرپرستی موظفند حداقل هفته ای یکبار در جلسات شورا شرکت نمایند، بدیهی است می‏توانند در همه جلسات حضور داشته و اظهار نظر نمایند ولی در صورت وجود عضو اصلی حق رأی نخواهند داشت.
تبصره 5ـ عزل نمایندگان قوه مقننه با پیشنهاد حداقل 15 نفر از نمایندگان و مذاکرات مخالف و موافق حداکثر به مدت 2 ساعت با رأی اکثریت مطلق نمایندگان حاضر صاحب رأی انجام خواهد شد.

ماده 16ـ وظایف و اختیارات شورای سرپرستی عبارتست از:
1ـ تهیه و تنظیم و اصلاح خط مشی کلی اساسنامه سازمان و اصول برنامه ها و تقدیم آن به مجلس شورای اسلامی با رعایت اصل 74 قانون اساسی.
2ـ تهیه و تصویب نمودار تشکیلاتی واحدها، معاونت ها و مدیریت های مندرج در این قانون و شرح وظایف و مسؤولیت های آن.
تبصره ـ ایجاد یا انحلال هر بخش یا پست سازمانی باید به تصویب شورای سرپرستی برسد.

3ـ نظارت مستقیم و فعال بر کلیه برنامه ها از جهت انطباق با خط مشی مصوب و نظارت بر امور جاری سازمان و عملکرد واحدها.
4ـ تعیین چارچوب برنامه ها و تصویب طرح ها و برنامه های رادیویی و تلویزیونی بر اساس خط مشی مصوب مجلس شورای اسلامی و ایجاد هماهنگی لازم در زمینه سیاست تبلیغاتی داخلی و خارجی با مقامات مسؤول کشور.

5ـ انتخاب مدیر عامل با اکثریت آرا برای مدت دو سال و انتخاب مجدد وی بلا مانع است.
تبصره ـ شورای سرپرستی موظف است در صورت فوت، استعفا یا برکناری مدیر عامل فردی را از داخل یا خارج شورا به عنوان سرپرست جهت انجام وظایف محوله انتخاب و ظرف مدت یک ماه مدیر عامل را انتخاب کند.

6ـ انتخاب بازرس (حسابرس)
7ـ جلوگیری از تخلفات و انحرافات از طریق مدیر عامل و رسیدگی به شکایات اقدام برای رفع نواقص
8ـ بررسی و تأیید بودجه سالانه که به وسیله مدیر عامل پیشنهاد می‏شود.
9ـ بررسی و تصویب آیین نامه های مالی، معاملاتی، اداری و استخدامی و شرکت‏های تابعه

10ـ بررسی و تصویب گزارش سالانه عملیات، ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت‏های تابعه
11ـ تصویب سرمایه گذاری در شرکت‏های تابعه و اتخاذ تصمیم در مورد پیشنهادهای مربوط به تغییرات سرمایه
12ـ بررسی و تصویب اساسنامه شرکت‏ها و مؤسسات تابعه
13ـ اتخاذ تصمیم در مورد خرید سهام الشرکه و خرید و فروش اوراق و اسناد بهادار دولتی

14ـ گزارش عملکرد سازمان هر سه ماه یکبار به قوای سه گانه
15ـ تأیید صلاحیت‏های مندرج در قانون اداره صدا وسیمای جمهوری اسلامی ایران در مورد معاونین مدیر عامل.
تبصره ـ عزل و نصب معاونین سازمان و مدیران مراکز شهرستانها و مسئولان دفاتر خارج از کشور به پیشنهاد مدیر عامل و تصویب شورای سرپرستی و حکم مدیر ـ عامل خواهد بود.
ماده 17ـ وظایف و اختیارات مدیر عامل به شرح زیر است:
1ـ اداره امور سازمان

2ـ تهیه طرح ها و برنامه های رادیویی و تلویزیونی و تقدیم آن به شورای سرپرستی جهت تصویب
3ـ ایجاد هماهنگی و انسجام بین کلیه واحدها و مراکز سازمان.
4ـ اداره امور کارکنان و امور استخدام اعم از استخدام، عزل و نصب کارکنان معاونین سازمان طبق قوانین و آیین نامه های مربوطه
5ـ اجرای کلیه مصوبات شورای سرپرستی

6ـ تهیه و تنظیم بودجه سالانه جهت ارائه به شورای سرپرستی
7ـ عقد قرار داد با اشخاص حقیقی یا حقوقی و نمایندگی سازمان در مقابل مراجع اداری و قضایی و انتخاب وکیل با حق توکیل تا یک درجه و پایان دادن به دعاوی از طریق مصالحه و نیز ارجاع به داوری با رعایت اصول 77 و 125 و 139 قانون اساسی

تبصره ـ عقد قراردادهای خارجی و ارجاع به داوری باید به تصویب شورای سرپرستی برسد.
8ـ ارائه گزارش کتبی عملکرد سازمان هر دو ماه یکبار به شورای سرپرستی

تبصره 1ـ مدیر عامل می‏تواند با مسؤولیت خود قسمتی از اختیارات خود را به هر یک از مسؤولین حوزه های مدیریت سازمان تفویض کند.
تبصره 2ـ مدیر عامل در برابر شورا مسئول است و در کلیه اموری که بر طبق این اساسنامه به عهده او گذاشته شده است باید پاسخگو باشد.
ماده 18ـ بازرس سازمان از بین اشخاص مسلمان، آگاه و ملتزم به وظایف دینی که در امور حسابداری دارای اطلاعات و تجارب کافی باشد از طرف شورای سرپرستی برای مدت دو سال انتخاب می‏شود و تجدید انتخاب او بلامانع است.

تبصره ـ در صورت فوت یا استعفا یا تغییر شغل و برکناری بازرس شورای سرپرستی ظرف یک ماه شخص واجد صلاحیتی را به جای او انتخاب خواهد کرد.
ماده 19ـ وظایف بازرس (حسابرس) عبارتست از:
1ـ بررسی امور مالی سازمان و ترازنامه و حساب سود و زیان شرکت های وابسته و تهیه گزارش های لازم جهت ارائه به شورای سرپرستی، گزارش مزبور باید تا پایان خرداد ماه تسلیم شورای سرپرستی شود.

2ـ تطبیق عملیات سازمان با بودجه مصوب
3ـ انجام سایر اقداماتی که طبق قانون تجارت به عهده بازرس گذاشته شده است نسبت به شرکت های وابسته .
تبصره 1: بازرس وظایف خود را طبق آیین نامه خاصی که به تصویب شورای سرپرستی می‏رسد انجام خواهد داد.
تبصره 2: بازرس جهت انجام وظایف قانونی خود حق مراجعه به واحدها و بررسی کلیه دفاتر و اسناد مالی را دارد ولی اجرای وظایف محوله نباید مانع جریان عادی کار سازمان گردد.

تبصره 3: چنانچه بازرس در جریان رسیدگی تخلفات یا اشتباهاتی را مشاهده نماید مراتب را به اطلاع شورای سرپرستی خواهد رساند.
تشکیلات

ماده 20ـ شورای سرپرستی در انجام مسئولیت های قانونی خود دارای واحدهای زیر می‏باشد:
الف ـ واحد طرح و برنامه که شورا را در تعیین سیاست های برنامه ای و بررسی و تصویب کلیه طرح های پیشنهادی رادیویی و تلویزیونی یاری می‏دهد.
ب ـ واحد سیاسی که شورا را در تعیین خط مشی های مقطعی و ترسیم خطوط سیاسی خبر، تحلیل ها و برنامه های سیاسی و نظارت بر اجرای آن یاری می‏دهد.
ج ـ واحد نظارت و ارزشیابی که مسئولین ارزشیابی و نظارت بر برنامه ها از جهت انطباق آنها با خط مشی کلی و سیاست های تعیین شده را به عهده دارد.